1. Czym jest Sakrament Namaszczenia Chorych

Sakrament Namaszczenia Chorych jest szczególnym znakiem Bożej miłości i miłosierdzia wobec osób dotkniętych chorobą, cierpieniem lub starością. Przez modlitwę Kościoła i namaszczenie olejem chory otrzymuje łaskę umocnienia, pokoju i odwagi w znoszeniu trudności, a niekiedy również uzdrowienie ciała i duszy.

Sam Jezus Chrystus troszczył się o chorych, leczył ich i podnosił na duchu. W sakramencie tym działa On nadal – przez posługę kapłana – dotykając człowieka swoją uzdrawiającą mocą.

2. Znaczenie Sakramentu w życiu chrześcijanina

• Udziela łaski umocnienia i pokoju w czasie choroby lub cierpienia.
• Jednoczy chorego z Chrystusem cierpiącym dla zbawienia świata.
• Odpuszcza grzechy, jeśli chory nie może się wyspowiadać.
• Przygotowuje duszę na spotkanie z Bogiem w wieczności.

Namaszczenie Chorych nie jest „ostatnim sakramentem”, ale sakramentem życia – znakiem nadziei, że Bóg jest obecny w cierpieniu i wspiera człowieka w jego słabości.

3. Kto może przyjąć Sakrament Namaszczenia Chorych

• Każdy wierny, który z powodu choroby, wypadku lub starości znajduje się w niebezpieczeństwie utraty zdrowia lub życia.
• Osoba przygotowująca się do poważnej operacji.
• Osoba w podeszłym wieku, której siły słabną, nawet bez konkretnej choroby.

Sakrament ten można przyjmować wielokrotnie – za każdym razem, gdy stan zdrowia ulega pogorszeniu lub chory ponownie znalazł się w niebezpieczeństwie.

4. Przygotowanie do przyjęcia Sakramentu

Przed przyjęciem Namaszczenia Chorych warto, jeśli to możliwe, przystąpić do Spowiedzi Świętej i przyjąć Komunię. Rodzina powinna zadbać o duchowe i praktyczne przygotowanie chorego.

W domu lub szpitalu należy przygotować:

• Stół nakryty białym obrusem,
• Krzyż i dwie świece,
• Szklankę z wodą i łyżeczkę (dla Komunii Świętej),
• Serwetkę lub chusteczkę dla chorego.

Kapłan przychodzi z Najświętszym Sakramentem oraz olejem świętym. Domownicy powinni w ciszy i skupieniu uczestniczyć w modlitwie i obrzędzie.

5. Przebieg liturgii Namaszczenia Chorych

1. Modlitwa wstępna – kapłan pozdrawia chorego i obecnych, przypomina o miłości Chrystusa do cierpiących.
2. Spowiedź Święta – jeśli chory jest w stanie się wyspowiadać.
3. Liturgia Słowa – krótkie czytanie Pisma Świętego i modlitwa za chorego.
4. Namaszczenie olejem świętym – kapłan namaszcza czoło i dłonie chorego, mówiąc: „Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego. Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie.”
5. Modlitwa za chorego – prośba o zdrowie, siłę i pokój serca.
6. Komunia Święta – jeśli chory może ją przyjąć, następuje udzielenie Eucharystii.
7. Błogosławieństwo końcowe – znak pokoju i umocnienia na dalszą drogę.

6. Wiatyk – Komunia Święta dla odchodzących

Gdy chory znajduje się w niebezpieczeństwie śmierci, udziela mu się Wiatyku – Komunii Świętej jako pokarmu na drogę do życia wiecznego. Jest to ostatnie umocnienie chrześcijanina w jego ziemskiej pielgrzymce.

Warto, by bliscy nie czekali do ostatniej chwili, ale wezwali kapłana wcześniej, gdy chory jest jeszcze świadomy i może w pełni przeżyć spotkanie z Chrystusem.

7. Namaszczenie Chorych a uzdrowienie

Sakrament ten nie zawsze przynosi fizyczne uzdrowienie, ale zawsze daje łaskę duchowego umocnienia, pokoju i zaufania Bogu. Czasem jednak Bóg w swojej dobroci obdarza również zdrowiem ciała.

„Czy ktoś z was choruje? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by modlili się nad nim i namaścili go olejem w imię Pana.” (Jk 5,14)

8. Praktyczne informacje

• Namaszczenia Chorych udziela się na prośbę chorego lub jego bliskich w domu, szpitalu lub w parafii.
• W parafii organizowane są wspólne nabożeństwa z udzieleniem tego sakramentu, zwłaszcza w Światowy Dzień Chorego (11 lutego).
• W razie nagłej potrzeby można wezwać kapłana o każdej porze dnia i nocy.

9. Słowo na zakończenie

Sakrament Namaszczenia Chorych to znak obecności Chrystusa w naszym cierpieniu. On sam jest Lekarzem duszy i ciała, który uzdrawia, pociesza i daje nadzieję. Niech ten sakrament przypomina nam, że nawet w chorobie nie jesteśmy sami – Bóg jest blisko i pragnie obdarzyć nas swoim pokojem.

„Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię.” (Mt 11,28)